1 เดือน (ตื่นร้องกลางดึก)

การเลี้ยงลูกคนแรกในช่วงเดือนแรก ๆ นี้ เป็นภาระอันใหญ่หลวงทีเดียว นอกจากคุณพ่อคุณแม่จะต้องปรับตัวกับภารกิจใหม่ ๆ แล้วยังมีเรื่องไม่คาดคิดอีกหลายเรื่อง เนื่องจากยังไม่มีประสบการณ์ ทุกปัญหาจึงดูเหมือนเป็นเรื่องใหญ่ หลายครั้งที่คุณแม่ต้องหาข้อมูลจาก Internet (แอบเรียกตัวเองว่า Cyber Mom) ในยามที่หาคำตอบไม่ได้ Internet ก็เป็นทางออกที่ดีในหลาย ๆ เรื่อง อย่างน้อยก็มีข้อมูลจากคุณแม่ท่านอื่น ๆ ที่เจอะเจอปัญหาเดียวกัน และคำแนะนำต่าง ๆ มากมายที่เป็นประโยชน์ จากที่ไม่เคยรู้อะไรเลย ก็ทำให้การเลี้ยงลูกไม่เป็นเรื่องยากจนเกินไป  ช่วงแรก ๆ เจอปัญหาเรื่องน้ำนม รู้สึกว่าตัวเองมีน้ำนมน้อยมากเหลือเกิน ปั๊มครั้งนึง (ใช้เครื่องปั๊ม manual) ได้แค่ครึ่งออนซ์  ทั้งเหนื่อยทั้งท้อ คิดว่าตัวเองคงสุขภาพไม่ดีมั๊ง บางครั้งนมคัด รู้สึกเจ็บมาก ๆ อยากจะร้องไห้ พยายามหาวิธี ทั้งนวด ทั้งประคบผ้าอุ่นจนร้อน ปวดจนนอนไม่หลับ คุณพ่อก็เห็นใจว่า การเป็นแม่นี่มันลำบากจริง ๆ (ตอนนี้ล่ะที่จะรู้สึกรักแม่มากขึ้น)




กลางวันนอนหลับสบายเชียว แต่กลางคืนผิดกันเป็นคนละคน

วันก่อนที่ไปรับน้องพราวกลับจากโรงพยาบาล หลังจากที่ไปอบตัวอยู่ 2 คืน (ที่มีปัญหาตัวเหลือง) เจอคุณหมอ ก็แนะนำว่าให้ทานยา Motilium เป็นยาเกี่ยวกับแก้แพ้หรือโรคกระเพาะ อะไรสักอย่างนี่แหละ แต่มันมีผลข้างเคียงทำให้มีน้ำนม และไม่เป็นอันตรายกับลูก ก็เลยลองหามากิน หลังจากนั้นน้ำนมก็มีเยอะขึ้นมา ดีใจมากเลย คุณหมอบอกว่าหลังจากทานยาแล้วถ้าน้ำนมมาดีก็ให้หยุดทาน แต่หากเมื่อไรที่น้ำนมเริ่มน้อยลงก็กลับมาทานใหม่ได้  แหม..ถ้ารู้ว่ามีตัวช่วยอย่างนี้ หามากินตั้งนานแล้วล่ะ
นมที่เยอะขึ้นมาแล้วค่ะ..ได้แค่นี้ก็ดีใจแล้ว

ตั้งใจจะทำ stock เก็บน้ำนม คุณพ่อลงทุนซื้อตู้เย็นขนาดใหญ่ แต่พอเอาเข้าจริง ๆ เก็บได้แค่ 50 ถุง แล้วหลังจากนั้นลูกก็เริ่มกินมากกว่าปริมาณที่เก็บเพิ่ม สุดท้ายก็ไม่มีเหลือ stock เลย ต้องเก็บให้กินเป็นวันต่อวัน  สรุปว่าตู้เย็นที่ซื้อมาก็ไปใช้เก็บอาหารอื่น ๆ แทนเหมือนเดิม

ปัญหาใหญ่ของเดือนแรกนี้ คือ น้องพราวชอบตื่นมาร้องไห้ตอนกลางคืน ประมาณตี 1 ถึงตี 4 ร้องเหมือนกับไม่สบาย จนหน้าแดงไปหมด ให้กินนมก็ไม่กิน โอ๋ยังไงก็ไม่ยอมเงียบ ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ผลัดกันอุ้มสารพัดอย่าง กว่าจะสงบลงได้ก็เกือบเช้าทุกที บางครั้งเหนื่อยหลับกันทั้งครอบครัว นอนอยู่กลางบ้านน่ะแหละ คุณพ่อต้องลาหยุดงานบ่อยมาก เพราะกลางคืนไม่ได้นอน ก็ไปทำงานไม่ไหว  เรากลัวว่าลูกจะเป็นโคลิก แล้วจะต้องตื่นมาร้องแบบนี้ทั้ง 3 เดือนหรือเปล่าหนอ  ....ตายแน่เรา...


ปรึกษากันแล้วก็คิดว่าพาไปหมอดีกว่า มันมีวิธีรักษาอะไรบ้างไหม?
คุณหมออธิบายว่าเป็นอาการที่เกิดขึ้นเองในเด็ก ไม่มีวิธีรักษา สักระยะหนึ่งเขาก็จะหายได้เอง ไม่ทราบสาเหตุ แต่บางทฤษฏีก็บอกว่าอาจเกิดจากอาการท้องอืด หรือการปรับตัวของเด็กที่เปลี่ยนจากการอยู่ในท้องมาเป็นการอยู่ในสิ่งแวดล้อมใหม่ ๆ สรุปแล้วเราก็ไม่รู้ว่าลูกเป็นโคลิกจริงหรือเปล่า แต่คุณหมอให้ยาน้ำมา 1 ขวด เป็นยาที่แก้เกี่ยวกับอาการท้องอืด อาจพอช่วยได้บ้าง ต้องลองดู...

ต่อจากนั้นน้องพราวก็ไม่ร้องไห้ตอนกลางดึกอีก แต่มาร้องกลางวันบ้าง ตอนค่ำบ้าง ไม่เป็นเวลา งั้นลูกเราก็ไม่ได้เป็นโคลิกหรอก เพียงแต่เค้าอาจกำลังปรับตัว หรืองอแงบ้างตามประสาเด็ก

ต่อจากนั้นเขาก็เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ อาการงอแงน้อยลง และเลี้ยงง่ายขึ้น  คุณพ่อก็ไม่ต้องลางานอีกแล้ว


รวมภาพ หนูน้อยผมตั้ง


 ภาพนี้หลังจากที่โกนผมครั้งแรกค่ะ 
(ที่จริงไม่ได้โกนหรอก แค่ตัดให้สั้น ๆ น่ะ เพราะว่ามีผดผื่นที่หัว กลัวน้องจะเป็นแผลน่ะค่ะ)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น