ในที่สุดเราก็ได้เจอกันซะทีนะ 'น้องพราว'
ตามกำหนดคลอดที่นัดคุณหมอไว้คือวันที่ 16 สิงหาคม 2554 เวลา 10.00 น. แต่เหตุการณ์ไม่เป็นไปตามที่กำหนดไว้ เช้ามืดวันที่ 16 สิงหาคม 2554 เวลา 01.30 น. รู้สึกเหมือนมีน้ำอะไรบางอย่างออกมาเล็กน้อย ด้วยความวิตกกังวล บวกกับข้อมูลมากมายที่เคยศึกษาไว้ล่วงหน้า ทำใ้ห้รู้สึกว่าีนี่เป็นสัญญาณเตือนที่ควรรีบไปโรงพยาบาลแ้ล้ว เรารีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วขับรถไปโรงพยาบาลด้วยความตื่นเต้น (ดูเหมือนคุณพ่อจะตื่นเต้นมาก) ระหว่างทางมีน้ำออกมาเยอะมาก จนเลอะเบาะรถที่เป็นพรมเปียกไปหมด แต่ไม่มีอาการเจ็บท้องเลย
ไปถึงเข้าห้องฉุกเฉิน และตรวจร่างกายเบื้องต้น คุณหมอบอกว่าปากมดลูกไม่เปิด (ที่จริงนัดผ่าคลอดอยู่แล้ว เพราะหัวน้องไม่ลงเชิงกราน) เปลี่ยนเสื้อผ้า เจาะเลือด และนอนรอไม่นาน พยาบาลก็เข็นไปที่ห้องคลอด คุณหมอให้นอนตะแคงขดตัวโค้ง ๆ เหมือนกุ้ง แล้วก็ฉีดยาเข้าสันหลัง ทันทีที่ฉีดก็เริ่มเย็นซ่านไปทั่วขาเลย ขาเริ่มหนัก ๆ ขยับไม่ได้ ยกไม่ได้ ได้กลิ่นอะไรไหม้ ๆ (เคยอ่านเจอว่าเป็นการใช้มีดไฟฟ้า อะไรทำนองนี้ ก็จะมีกลิ่นไหม้ ๆ เหมือนหมูปิ้งไฟ) คุณพ่อนั่งอยู่ใกล้ ๆ ในห้องด้วย คอยจับมือให้กำลังใจ และตื่นเต้นที่จะได้เจอลูก รวมทั้งตื่นเต้นกับเหตุการณ์ในห้องคลอด ไม่ถึง 5 นาที ก็มีเสียงร้องแว้ อีก 2 นาทีต่อมา คุณพยาบาลหรือใครสักคนก็อุ้มน้องมาให้คุณแม่ดูหน้า และบอกว่าได้ลูกสาวนะคะ คลอดเวลา 3.45 น. น้ำหนัก 3,300 กรัม ให้คุณแม่หอมแก้มน้องด้วย ระหว่างนั้นคุณแม่ไม่ happy กับการได้เจอหน้าลูกเลย ตาลาย เวียนหัว คลื่นไส้ หายใจไม่ออก แต่สักพักเดียวก็ดีขึ้น
ตอนนี้คุณพ่อหายไปแล้ว คุณหมอให้ไปรอข้างนอก และคุณแม่ต้องพักฟื้นต่ออีก 2 ชม. รู้สึกว่านานจัง เมื่อไรจะได้ออกไปเจอลูกอีกนะ เมื่อตอนที่อยู่ในห้องคลอดก็กำลังอาการไม่ดี ไม่ทันได้เห็นหน้ากันชัด ๆ เลย ในที่สุดก็ครบ 2 ชม. คุณพยาบาลพาไปที่ห้องพักฟื้นได้แล้ว และระหว่างทางก็แวะให้ดูลูกผ่านทางกระจกห้อง nursery (เห็นไม่ชัดเลย เพราะไม่ได้ใส่แว่น)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น